آسیب های نظام آموزشی سازمانها

دسته بندی آسیب های نظام آموزشی سازمانها

شناسایی موانع اثربخشی نظام آموزش در قالب سه دسته تقسیم شده است.(فتحی واجارگاه، ۱۳۷۶)

• عوامل ساختاری: عدم نیازسنجی دقیق و برآورد صحیح از نیازهای شغلی متصدیان هر شغل، عدم تبیین هدف های پیش بینی شده در تدوین برنامه عمل، نگاه سنتی و سطحی به ارزشیابی آموزش ها
• عوامل فرهنگی: وجود سطحی نگری در آموزش، بی اعتمادی به محتوای آموزش، عدم وجود فضاهای سازمانی مؤثر در تغییر رفتار کارکنان.
• عوامل انسانی: عدم استفاده از مدرسان متخصص در ارائه برنامه آموزشی، عدم آشنایی کامل مدرسان با فرایند کاری و شغلی کارکنان سازمان های مختلف، عدم نگرش تجزیه و تحلیل به مسائل پیرامونی توسط کارکنان در راستای تبیین نیازسنجی ها

در دسته بندی دیگری آموزش سازمان ها از دیدگاه فراگیران، مدیران، مدرسان و مجریان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است(رضایی و همکاران ۱۳۹۱). در ذیل هر کدام را به صورت جداگانه تشریح نموده ایم.

• آسیب های آموزش سازمانی از دید یادگیرنده: یادگیرنده مهمترین عضو یک نظام آموزش سازمانی است.توجه به نیازها و چالش های پیش روی فراگیر و تلاش در جهت پاسخگویی به آنها می تواند کیفیت آموزش را ارتقاء داده و از آسیب های سازمانی بکاهد. نمی توان نظام آموزشی موفقی را متصور بود که در طراحی آن به نیازهای یادگیرنده توجهی نشده باشد. از این رو برای کاهش آسیب های خدمات آموزشی ارائه شده، توجه به نیازهای فراگیر از اولویت بالایی برخوردار است.
• آسیب های آموزش سازمانی از دید مدیران: مدیران نقش به سزایی در طراحی نظام های آموزشی دارند.به عبارت دیگر آنها هستند که جهت گیری آموزش ها و شکل و محتوای آن را تعیین می کنند.از این رو توجه به چالش ها و نیازهای آنان کلید اطمینان از صحیح بودن طراحی یک نظام آموزشی است. دغدغه مدیران سازمان ها را می توان در دو دسته هزینه بالای آموزش و عدم اثربخشی آموزش ها طبقه بندی کرد.
• آسیب های آموزش سازمانی از دید مدرس: مدرسان از دیگر عناصر مهم آموزش سازمانی هستند که بدون توجه به نیازهای آنان نمی توان دوره های آموزشی مؤثر را تدوین نمود. عمده چالش های مدرسان عبارتند از: ترکیب بسیار متنوع افراد شرکت کننده در دوره به لحاظ سنی، موقعیت سازمانی و تجربه و دشواری تعامل با همه آنها در یک کلاس، عدم انتقال بسیاری از مفاهیم تجربی و مهارتی در یک کلاس تئوری و نیاز به تجهیزات و مدت زمان زیاد برای آموزش مداوم، عدم فرصت کافی برای پاسخگویی به سوالات شرکت کنندگان و نیز خسته کننده بودن سوالات مطرح شده توسط برخی شرکت کنندگان برای سایرین.
• آسیب های آموزش سازمانی از دید مجری(اداره آموزش سازمانی مرکز): شامل عدم امکان ارزیابی صحیح از فراگیران به علت فرصت کوتاه آموزش و خستگی افراد در پایان دوره و محدودیت پرسش های ارزیابی، هزینه های زیاد برگزاری دوره و افزایش قیمت دوره ها و به تبع آن کاهش تقاضا برای برگزاری دوره ها، هزینه های زیاد استفاده از اساتید مجرب خارج و نیز مشکل در زمانبندی اساتید برای برگزاری دوره ها.